Heb je ook het idee dat je ene emotie oplucht, alsof je iets kwijt ben. Maar juist ook de emoties kent waarbij het niks oplost? Je blijft erin hangen en het kost je veel energie. Hoe kan dit? Ieder mens heeft primaire en secundaire emoties.
Primaire emoties komen uit het oudste gedeelte van ons brein en zijn directe reacties op wat er zich voordoet. Ze zijn nuttig en helpen je verder. Ze kunnen ook (te) pijnlijk zijn en daarom weggestopt worden. We willen nou eenmaal liever blij zijn dan verdrietig. Dit heeft hetzelfde effect als een ballon die je onder water duwt: hoe meer moeite je doet om het weg te stoppen; hoe harder en heftiger het terugkomt.
Primaire emoties kun je ook, vaak onbewust, verbloemen door secundaire emoties (Jep, we doen het allemaal). Je bent bijvoorbeeld boos omdat een vriend of vriendin je nooit terugbelt. Achter die boosheid zit verdriet, omdat je je niet gezien en misschien wel eenzaam voelt. Secundaire emoties kunnen langdurig aanhouden en gaan gepaard met patronen, zoals: verstandig zijn, jezelf terugtrekken, kritisch worden of juist vooral nergens boos om mogen zijn. Ze brengen je helaas zelden bij je doel en ze leiden niet tot verbinding met de mensen van wie je houdt.
De uitdaging is om je bewust te zijn van je primaire emoties. Wat helpt is ruimte geven aan je gevoelens zonder ze te willen veranderen. Dit vraagt om gelijk de moeilijke weg in te slaan, zodat je wel je eigen pad blijft volgen.
Vragen die je daarbij kunnen helpen zijn:
- Is dit echt waar het over gaat?
- Waar denk ik liever niet aan?
- Wat vind ik te heftig om aan te gaan?
Het kan behoorlijk lastig zijn om zicht te krijgen op je primaire emoties. Zeker als ze al lange tijd diep weggestopt zitten. Een haptotherapeut kan je door middel van aanrakingen, ervaringsoefeningen en gesprekken daarbij ondersteunen. Wil je meer weten? Neem dan contact op.
Recente reacties